Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας το 1992. Τη σχετική απόφαση πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 22 Δεκεμβρίου του 1992, που όρισε την 22α Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Φέτος, ο ΟΗΕ επιδιώκει να επικεντρώσει την προσοχή της διεθνούς κοινότητας στο θέμα: "Leaving no one behind", δηλαδή “Να μην αφήσουμε κανέναν να υπολείπεται”. Ουσιαστικά πρόκειται για μια προσαρμογή της κεντρικής υπόσχεσης-δέσμευσης της ατζέντας για την βιώσιμη ανάπτυξη του 2030 που ορίζει ότι: καθώς η αειφόρος ανάπτυξη εξελίσσεται, όλοι πρέπει να επωφεληθούν.
Δυστυχώς, σήμερα, περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σε περιοχές όπου παρατηρείται έλλειψη σε καθαρό νερό και δύο δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό κοντά στις περιοχές όπου κατοικούν, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Wateraid.
Η παγκόσμια κρίση για το νερό διαρκώς επιδεινώνεται, ενώ σήμερα χρησιμοποιούμε την εξαπλάσια ποσότητα ύδατος συγκριτικά με αυτή που χρησιμοποιούσαμε πριν από έναν αιώνα, γεγονός που οφείλεται στην κατακόρυφη αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά και στις αλλαγές που σημειώνονται στην καθημερινή διατροφή και στις καταναλωτικές μας συνήθειες.
Ο αριθμός των ανθρώπων που θα έχουν ανάγκη για καθαρό νερό πρόκειται να αυξηθεί στα πέντε δισεκατομμύρια μέχρι το 2050. Ένας στους εννέα ανθρώπους σήμερα, σε όλο τον κόσμο, δεν διαθέτει πηγή καθαρού ύδατος κοντά στο σπίτι του. Και, βέβαια, η κατάσταση δεν είναι δυσχερής μόνο σε τροπικούς και απομακρυσμένους από εμάς τόπους. Εντός των επομένων 25 ετών η Βρετανία δεν θα διαθέτει υδάτινους πόρους ικανούς να καλύψουν τη ζήτηση, προειδοποίησε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Περιβάλλοντος. Όπως ανέφερε ο σερ Τζέιμς Μπέβαν, ο συνδυασμός της κλιματικής αλλαγής με την κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού σημαίνει ότι η χώρα αντιμετωπίζει «υπαρξιακή απειλή» και τόνισε ότι η αλόγιστη δαπάνη των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει εξίσου καταδικαστέα κοινωνικά όπως είναι το να φυσάς καπνό στο πρόσωπο ενός μωρού.
Το 86% του νερού που καταναλώνεται σήμερα στην Ελλάδα αφορά την άρδευση, το 11% την ύδρευση, και το 3% καλύπτει ανάγκες της βιομηχανίας. Το 60% του νερού που αντλείται στην Ελλάδα από λίμνες, και ποτάμια χάνεται λόγω απωλειών από το δίκτυο μεταφοράς του.
Τα παραπάνω δείχνουν, ότι και στην Ελλάδα δεν έχουμε αντιληφθεί, ακόμη, την σοβαρότητα του θέματος, τόσο σε επίπεδο πολιτείας όσο και στο επίπεδο του απλού πολίτη.
Ας σκεφτούμε σε πόσες καθημερινές μας πράξεις σπαταλάμε ή μολύνουμε το νερό, κι ας αλλάξουμε συνήθειες. Σήμερα…
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΡΟΔΟΠΗΣ